Het leven in een kleine wereld

Lieve allemaal!

Wat een leuke reacties weer!
Mijn familie moet ik even geruststellen over de gitaarjongens en de jongens in het algemeen hier. Tot nu toen heb ik nog geen leuke Israelier gezien. Ze hebben namelijk zoveel... uhm haar.. hahahahahaha!
Jongens van 19 lijken hier 25, omdat ze een baard hebben.
Dus lieve mensen, maak je geen zorgen!

Dag 9
Vanochtend was ik weer veel te vroeg op werk. De werkdag ging snel.
Ze hebben hier veel zelfspot, want ze maken hier veel grapjes over joden.
Zo hadden ze de volgende grap:
Waarom hebben joden een grote spiegel in hun kamer hangen?
Omdat er een stukje van hun penis is afgesneden en anders kunnen ze hem niet zien...
Dit soort humor hebben ze de hele dag door en zo gaat de dag snel!
Vandaag hadden we nog een verrassing op werk. Het was internationale vrouwendag en dus kregen alle vrouwen bij de visopslag een roos!
Na mijn werk, had ik mijn eerste 'slik' moment.
Ik ben nogal gewend aan een eigen plek en toen ik terugkwam stond mn deur wijd open met allemaal vrijwilligers erin. Mijn kamergenootje was namelijk gearriveerd.
Natalia uit Ecuador. Snel ben ik mijn kamer weer ontvlucht en ben maar even naar de computerruimte gegaan, totdat het was rustiger in mijn kamer zou zijn.
's Avonds hadden we een Shipment van de visopslag. Dan worden de vissen in de vrachtwagen geladen, om naar het buitenland vervoerd te worden. Ik was gewoon de toerist, die met iedereen kon kletsen en niet hoefde te werken, maar daarna wel mee mocht genieten van de pizza en cola!
Het was gezellig en leuk om een keer gezien te hebben.
De avond is geeindigd in de Chetz waar een voetbalwedstrijd werd uitgezonden en waar je gratis hotdogs kon krijgen!

Dag 10
Vanochtend was ik echt even in paniek. Het onweerde en regende hard, net voordat ik naar werk moest. En hier gaat dat niet zo zachtjes.. en ik dacht echt.. Oke moet ik hier doorheen lopen?!
Gelukkig stopte het voordat ik wegging!
Een ding heb ik hier trouwens gewijgerd.. Namelijk het kopen van een paraplu. Dan maar nat, maar ik ga niet in een land waar het mooi weer hoort te zijn met een paraplu lopen haha!
Verder heb ik vandaag mijn eerste handwas gedaan, wat waarschijnlijk niet heel handig is vandaag, vanwege de regen. En het dus niet heel snel zal gaan drogen. Duh. Maar goed misschien onder het afdakje?
Mijn kamergenootje is een rustige, lieve meid. Ze voelt zich nog niet erg op haar gemak hier, omdat het haar eerste reis alleen is en alles hier zo anders is dan in haar eigen land. Een cultuurshock, waar ik (afkloppen, misschien komt het nog) geen last van heb gehad eigenlijk.
Mijn buurmeisje hier doet trouwens heel bijzonder werk. Ze werkt in een bejaardenhuis hier op de kibboets, waar overlevende van de holocaust in wonen. Zij komt uit Duitsland en komt hier om er met de overlevende over te praten en de schuld weg te halen. Heel bijzonder werk!

Dag 11
Vandaag kwam Tina bij mij werken, een meisje uit Noorwegen met wie ik veel omga. Ze kan een beetje hebreeuws, wat de mensen op werk erg leuk vinden. Boaz, een collega, had vandaag een hele lieve opmerking. Mensen uit Noorwegen zijn lelijk maar slim en mensen uit Holland knap, maar dom. Thanks.. Hahaha! Als je maar weet wie het zegt.
Vanmidag heeft Pablo me wat Spaans geleerd, leuk om het weer een beetje op te frissen. Helaas is het Spaans dat ik geleerd heb, niet helemaal hetzelfde in Ecuador. Maar Spaans is en blijft een hele mooie taal!

Dag 12
Vanochtend heb ik 'Wie is de mol' gekeken. Het enige wat ik hier echt moet zien.
Na het eten heb ik voor wat extra zakgeld met John afgewassen in de eetzaal. Daarna hebben we bij elkaar gezeten met de vrijwilligersgroep. Uiteindelijk zijn we in de Chetz beland wat super gezellig was. Wat opvalt daar is absoluut de vrijwilligersgroep. De lokale jongeren dansen namelijk niet zo uitbundig als de vrijwilligers haha!

Dag 13
Sabbath was weer heerlijk vandaag! Met Joe, Natalia en tina hebben we Marley & Me gekeken, waarbij we alle vier hebben gehuild haha. Na de film zijn we een hotdog met patat gaan eten bij de snackbar bij het benzinestation. Joe zei dat het beter was om hier je snacks te halen. Niet omdat het goedkoper is, maar omdat er hier mensen werken die met liefde werken en super sandwiches maken. Goed om te weten!
Joe noemt me een prinses. Met name omdat ik een bubbelbad heb thuis en daarom denkt hij dat het afzien is voor mij hier haha!
Morgen gaat Joe weg. Ik ga hem missen, want ik ging veel met hem om hier. Je kent elkaar pas twee weken, maar omdat je zoveel met elkaar opschiet, leer je elkaar snel kennen.

Dag 14
Vanmiddag stond me een verrassing te wachten. Mijn kamergenootje had de hele kamer schoongemaakt, super!!
Ik leef hier op de kibboets echt in een klein wereldje.
Nu ik hier ben zie ik bijna niks van het nieuws. Over de aarbeving in Japan hoorde ik zondag pas iets. Akina, het Japanse meisje, was even bang dat er thuis iets was gebeurd, maar gelukkig niet.
Mijn vader vertelde vandaag op skype, dat er wat onrust is in de westbank, omdat er een Israelisch gezin is vermoord en nu wil Israel de nederzettingen weer gaan uitbreiden. Hier heb ik er nog niks over gehoord.

Dag 15
Vachtend had ik t er met Moran over dat ik zo weinig van het nieuws hoor. Nu heeft hij beloofd het me te vertellen, wanneer er iets belangrijks in staat.
Voordat we gingen lunchen vandaag, kregen we taart. Een collega is namelijk 68 geworden. Het was een chocolade ijstaart. En het was echt een geweldig lekkere taart!
Chaim vond dat ik me vandaag gekleed had alsof ik een modeshow ging lopen. (Geloof me ik droeg een gewoon shirt, een jasje en een sjaal). Goh hij lijkt mijn vader wel haha.. De reden dat ik probeer tijdens mijn pauzes er wat vrouwelijker uit wil zien is omdat ik de hele dag een visserMAN moet zijn en ik me toch nog een klein beetje vrouw wil voelen.
Maar oke, inburgeren is belangrijk en dus ga ik morgen maar weer in mijn oude kloffie naar werk.
Na al mijn verplichtingen (het ophalen van mijn was, waarin mijn trui is gekrompen) ben ik een lange wandeling door the forest gaan maken. En ik heb weer een andere weg ontdekt!
Op de terugweg kwam ik Richard, Pablo en Daniel tegen. We hadden het over het nieuws dat er een aardbeving in Japan is geweest. Overmorgen gaat Akina terug naar haar familie. Niet omdat er iets met de familie is, maar omdat het nu zo onzeker is daar, wil ze echt terug naar haar familie.
Verder hadden we het over het nieuws in de Westbank. Daniel zei dat er hier bijna altijd wel ergens spanning is. Maar hij zei ook dat je er eigenlijk bijna nooit iets van merkt en dat is zeker waar! Ten eerste is het onrust gebied hier ver vandaan en ten tweede ziet de omgeving er zo vredig uit, dat je je er geen onrust kan voorstellen. Een aantal jaren geleden is hier vlakbij wel een bominslag geweest vanuit Libanon.
Daniel vertelde ook dat toen hij hier in 2006 was met zijn school in Tiberias, hij vanuit de eetzaal 3 bommen in een veld verderop zag ontploffen. Ze hebben toen 5,5 uur in een schuilkelder moeten zitten.
Ja conflict is hier realiteit, maar dat de kans dat er iemand dood of gewond raakt is bij een auto-ongeluk vele malen groter!
Het belangrijkste om te onthouden van dit gesprek met de jongens, is dat ik nu in iedergeval wel weet waar de schuilkelders in Hazorea zitten.

Dag 16
Vanochtend hadden we om 6 uur afgesproken met Gordon bij de kooikarpers. Zodat hij ons daar een rondleiding kon geven. Maar dat was hij vergeten en dus waren we voor niks zo vroeg opgestaan. Een blonde man had ons nog even geholpen met zoeken. Even later vertelde ik Moran dat er hier een Nederlandse man moest werken, genaamd Frodo en dat ik hem nog niet ontmoet had. Moran stak zijn hoofd naar buiten, riep Frodo en de blonde man kwam binnenlopen! Wel vreemd, maar leuk om hier Nederlands te spreken!
Iets voor 11 uur kwam Chaim Tina en mij vertellen dat we om 11 uur voor 5 minuten moesten stoppen met alles. Dit deed namelijk het hele land uit respect en aandacht voor het feit dat een jonge Israelische soldaat al bijna 5 jaar gekidnapt is door de Palestijnen in de Gazastrook. De ouders van deze jongen staan deze 5 jaar elke dag voor het parlementsgebouw, om te eisen dat het parlement er voor moet zorgen dat hij vrij gelaten wordt. Elke dag, voor nu al bijna 5 jaar! Buiten zijn we op de hoge watertank geklommen, zodat we de weg konden zien. Om 11 uur stopten alle auto's voor 5 minuten en stond het hele land letterlijk stil bij het leed van deze jongen en familie.
Niet iedereen stond trouwens stil om 11 uur. Janine, mijn 21-jarige collega vertelde dat sommige mensen dit weigeren, omdat Israelische mensen veel Palestijnen gevangen houden en dit een arrestatie noemen, in plaats van kidnapping.
Deze verschillende meningen verwoordde Janine door het volgende: Als er 2 joden zijn, heb je 3 meningen.
Door deze gebeurtenis, sprak ik met Janine over haar legerperiode. Toen zei in het leger zat was er een 10-daagse operatie in Gaza waar zij vlakbij was. Daar heeft ze 10 dagen raketten en bommen afzien gaan. Iedereen heeft hier eigenlijk grof geweld gezien. Iets waar ik vanuit Nederland eigenlijk niet echt bij stil heb gestaan.
Na de lunch zijn we de horserange gaan schilderen. We hebben het helaas niet kunnen afmaken omdat de verf op was.
Bij de manege was een vrouw, waarvan ik vond dat ze een Nederlands accent had. Ik vroeg Nini waar ze vandaag kwam en ja hoor, de tweede Nederlander van vandaag! Ze woont hier al sinds 1971. We hebben lang gekletst. Ze vertelde dat ze met alle Nederlanders met Oud en Nieuw oliebollen en appelflappen bakken als traditie. Maar dat alleen de Nederlanders ze eten, omdat de rest het hier niet lust!
Verder weet ik sinds vandaag zeker dat opa en Wim op de kibboets kunnen verblijven. Zo kunnen ze zien hoe ik hier leef, echt leuk!

In Nederland probeerde mijn vader me bewust te maken van het feit dat mensen hier veel conflicten hebben meegemaakt. Voor mij was het een ver van mijn bed show en ik dacht dat het wel mee zou vallen. Op dit moment is het natuurlijk heel rustig, maar je leert wel dat de conflicten nog niet opgelost zijn. Je hoeft absoluut niet bang te zijn hier, maar mensen hebben hier veel meegemaakt. En dat is iets wat wel belangrijk is om bij stil te staan.

Liefs Do